sandra, the special needs bear

Sandra kwamen we jaren geleden tegen in Middelburg. Ze bevond zich tussen alle andere beertjes met naam. Gelijk zagen we dat Sandra een heel speciaal beertje was. En ondanks dat (of misschien wel daarom) wilde niemand haar hebben. Sandra is namelijk een 'special needs' beertje, een beertje dat nét een beetje meer aandacht en zorg nodig heeft. Sandra mist namelijk een pootje.

Na heftige onderhandelingen met de eigenaresse mochten we Sandra voor een prikkie meenemen. Sandra kreeg een belangrijke taak. Het bewaken van de digitale camera. Sandra nam haar taak heel serieus, werkte hard, ze wilde bewijzen dat special needs beertjes zich prima kunnen redden in de steeds harder wordende maatschappij.

Wij vonden dat ze ook wel gewoon mocht genieten van haar verworven vrijheid en namen haar mee naar het strand. Ze had nog nooit van haar leven zand aan haar voetje gevoeld. Ze genoot met volle teugen. Ze keek de kunsten af en bouwde prompt haar eerste zandsculptuur. Beretrots was ze. En het resultaat mag er wezen, wat een creatie! Sandra is inmiddels met pensioen gegaan en is volop aan het oefenen om net zo goed te worden in het bouwen van zandsculpturen als Pieter Wiersma (1940-1984).