4 juni 2012

Regen heeft het voordeel dat men dicht schoeisel aantrekt


'Sjaan?'
................
'Sjaan!!!???'
...............
'Sjahaan, hee Sjaan, geef eens antwoord. Gaat alles wel goed met je daar aan de linkerkant?'
'Hee hallo Moon! Is het al ochtend?Ja sorry hoor, ik zie helemaal niks. Wil je me vertellen dat we al moeten opstaan?'
'Sjaan, doos, we zijn al uren op. Wat is er toch met je aan de hand?'
'Moon, ik heb het ook zó ontzettend warm. Ben er beroerd van. Ik begin ook een beetje mezelf te ruiken. Niet heel fris maar ja, beestje kan maar beter bij zijn naam genoemd worden.'
'Meid, heb ik ook, ik dacht dat er iets in de lucht hing'.
'Waar zijn we nu eigenlijk? Sauna? Buitenland? Geitenboerderij? Ik bedoel, die lucht he, niet te harden.....' 
'Sjaan, hij zal het toch niet gedaan hebben he, nee toch? Nee toch zeker?'
'Het zal toch niet waar zijn? Die kerel moet zich schamen!'
'Gut meid, ik ben blij dat ik dan in elk geval niet herkenbaar ben met die sok op mijn kop.' 

Een verbod op sokken in sandalen, kunnen zie die nog even meenemen in het Lente-akkoord?

13 augustus 2011

Kamperen, hoi!

Met verbazing, verwondering en respect lees en hoor ik in de vrienden- en burenkring hoe zij op vakantie gaan. Althans, hoe de voorbereidingen zijn. Het mooist is nog het 'koffer- en auto inpak leed'. Want ach, we gaan met eigen auto, hoeven ons vooral niet te houden aan de rottige 20 kilo die je in een vliegtuig mee mag nemen. Dus waarom niet de halve kledingkast mee? Je weet per slot van rekening nooit wat voor weer het gaat worden in het buitenland; het kan vriezen, het kan dooien. Nou ja, iets minder extreem maar wel een truitje mee. En nee, niet alleen die blauwe maar ook de witte en de beige en die grijze want niet alle truitjes kunnen op alle rokken/broeken. En dan de schoenen. Bruin staat weer niet bij alle zwart, zwart niet bij alle bruin. Teenslippers, badslippers voor onder de douche (want wie wil nou op die vieze tegeltjes staan), kleppertjes, hakjes, wandelschoenen, platte schoenen, waterschoenen en ga zo maar door (mensen, voel je vooral niet aangesproken, ik ben écht net zo erg!!).

En dan heb ik het nog niet eens over de mensen die denken dat er in het buitenland niks te eten te koop is.... Da's stof voor een heel nieuw logje.

En het mooie is dat er tegenwoordig niet eens meer een tent of caravan meegaat, die staat namelijk al kant en klaar met bedden en beddengoed op die gezellige camping vlak bij een meer of de zee.

Ik heb geen idee hoe mijn ouders het vroeger voor elkaar hebben gekregen. 3 weken Frankrijk met: 3 dochters, 2 tenten, grondzeilen, tafel, stoelen, luchtbedden, slaapzakken, kooktoestel, pannen, potten, borden, bestek, glazen, bekers, droge voorraad voor de eerste dag, een rubber boot met peddels, badmintonrackets, beachball, scrabble, koelbox, afwasteil, reserveharingen, een doos boeken, puzzelboeken, boeken over vlinders, plantjes, beestjes, insekten, een voetbal, voor 5 mensen kleding, schoenen, camera's, pikhouweel en niet te vergeten een voorraad shag voor mijn pa want die rookte toen nog. En dat alles in een standaard auto met een imperiaal op het dak. En op de terugweg zaten de beentjes nog hoger omdat de lading wijn onder de slaapzakken tussen de voorstoelen en achterbank lag. 

Mijn vader had 1 eis: hij moest nog wel iets kunnen zien via de achteruitkijkspiegel. Dus wie moest er in het midden? Precies, de benjamin, het onderdeurtje, de pygmee, ik dus. Oh en wat kón het af en toe gezellig zijn achterin de auto. Reken uit: 3 meiden, beperkte ruimte, echt, vrede op aarde was een term die wij dan echt niet kenden!

Schoppen, knijpen, slaan, schreeuwen, gekke bekken trekken, gekauwd eten laten zien. En tja, ik zat in het midden dus mocht mijn vader of moeder het gedonder zat zijn dan zat ik binnen handbereik en natuurlijk goed zichtbaar via de achteruitkijkspiegel. En dat geruzie en gedoe moesten mijn ouders dus 1100 km aanhoren. Respect voor het geduld dat zij bewaarden. Mijn moeder probeerde zo af en toe weer eens een boterham met warm geworden cervelaatworst te slijten of iets te drinken te geven. Dan hielden we even onze monden.

Geloof het of niet, tijdens het zoeken naar plaatjes voor bij mijn log kwam ik zelfs een inpakwedstrijd (!!) tegen. Het moet niet gekker worden.

Voor wat het inpakken aangaat: mijn mama  was en is kampioen voorbereiden en klaarzetten en mijn papa bekijkt het hele zootje en heeft in zijn hoofd de auto al ingepakt en floep, gaat 't zo de auto in. Beetje duwen, sjorren en trekken en 't zootje ligt goed.

De kampeertrips van mijn ouders zijn ingeruild voor een verblijf in het huisje in Frankrijk van mijn zus en zwager. Het kampeerleed blijft mijn ouders in elk geval bespaard.

Ik wens alle mensen die ooit nog gaan kamperen (inclusief ondergetekende) heel veel succes met de voorbereidingen, de reis, de tent opzetten, inpakken etc. etc.


25 juli 2011

Bezoek!

Altijd als ik in de keuken sta kijk ik even naar buiten naar wat er zich afspeelt in de tuin. Onder het huisje met pinda's zag ik iets roods. Mijn eerste gedachte was dat dat wel een hele rare koolmees moest zijn. Ik keek nog eens goed en ik zag dat het een bonte specht was (ik geloof de grote bonte specht). Voor de een misschien gewoon een vogel maar dat ik zo'n vogel in mijn tuintje heb vind ik toch wel bijzonder.

Gisterochtend zat op de schutting van de achterburen een kramsvogel, die heb ik nog niet kunnen fotograferen.

30 juni 2011

Thailand (slot)

Bijna een week terug. We zitten weer helemaal in het drukke ritme van het werk.
In Thailand zoveel gezien en meegemaakt. Dat is soms heel moeilijk om in woorden uit te drukken. Gelukkig hebben we de foto's nog!

Klik op thailand 2011 en kijk (het zijn er slechts 218)




16 juni 2011

Thailand deel 4

Alweer een hele tijd geleden dat ik wat op mijn weblog heb gezet. In de tussentijd hebben we echt heel veel gedaan.
Chiang Mai was geweldig! Leuke stad, lekker verdwaald maar zo kom je wel in het 'echte' leven terecht.

De tweede dag dat we in Chiang Mai waren hebben we een jungleflight gedaan. Ik met mijn hoogtevrees zoevend over de bomen, abseilend in het regenwoud, wie had dat kunnen denken. We hebben 22 platforms gedaan, een houten brug (of twee?) en 3 x abseilen. De hoogste was 40 meter!! Ik ben dus eigenlijk hartstikke trots op mezelf! We hadden een hele gekke instructeur mee, een kleine opdonder. Zijn collega noemde hem de ladyboymonkey. Het enige wat ie deed was lachen, nog harder lachen en iedereen in de zeik zetten. Ik heb het niet in mijn broek gedaan van angst maar wel van het lachen!! De foto's en filmpjes zien jullie wel na onze terugkomst.

 De derde dag zijn we naar de olifantjes geweest. Wat een prachtige beesten!! We mochten ze voeren, ze aanraken, en als klap op de vuurpijl mochten we ze met emmers natgooien. Helaas mocht dit maar een keer, terwijl ons in de bus op de heenweg toch echt werd verteld dat we het 2x mochten doen. Neemt helemaal niets weg van de geweldige ervaring om ze van dichtbij te mogen meemaken. Mevrouw Lek (da's klein in het Thais) heeft een prachtig natuurgebied in het regenwoud van het noorden van Thailand.

De laatste dag hebben we dus lekker rondgedwaald en zijn verdwaald. Op de dag van vertrek moeten we om 7 uur met de taxi naar het vliegveld om vervolgens om 21.00 uur in ons volgende verblijf aan te komen. Maar mensen lief, wat een verblijf! Je gooit je gordijntjes open en ziet een hangmat, de zee, palmbomen. Oh en nu nog wat wasgoed dat wappert in de wind.

Vanochtend een motorscooter gehuurd en beetje rondgereden, watervallen bekeken en om daar te komen moest je dus een aardig eind omhoog klimmen. Pffft. We hebben ons inmiddels 3x gedoucht. Vanmiddag lekker gebadderd in de zee. Ik zeg badderen omdat het zeewater zo warm is als een bad. Niet echt afkoelen dus. Wel een heel aparte ervaring. Van de eigenaresse (een Israelische met een Franse man) wat tips gekregen van plekken op het eiland om te bezoeken.

Vanavond gaan we een paar uurtjes het gekkenhuis wat Full Moon Party heet bekijken. Als het niks is zijn we zo weer naar de taxi. Is het leuk dan doen we nog een dansje extra.

Voor nu toedels!!! Groetjes van ons!

11 juni 2011

Thailand deel 3 (de treinreis)

Vandaag even geen foto maar gewoon een lap tekst. Foto volgt wanneer ik weer een aansluiting heb om mijn camera aan te hangen.

De treinen in Thailand. Wat een belevenis. We hadden de hele ochtend in Ayutthaya tempels bekeken, de middag gewoon helemaal niets (paar baantjes trekken in het zwembad), heerlijk gegeten en om 8 uur zou de tuktuk van Mai en Gai ons naar het station brengen. Waarschijnlijk had de dame van het hotel gezegd dat we nog langs de 7 Eleven (supermarkt) wilden want daar stopten we ineens. Gai ging haar lichtrekening betalen en ik cola, water, chips en nog wat kleine versnaperingen. Op het station afgezet en we moesten nog iets van 3 kwartier wachten.

Er komt een trein aan en de stationsmeneer (met dikke pet en belangrijk uniform) vroeg in welke coupe (de accenten op de e,i,o,u doen 't hier niet) we zaten, ik liet onze kaarten zien en hij gebaarde naar een van de achterste treinstellen. Wij rennen, instappen en hup, naar stoel nummers 9 en 10 in treinstel 10. Daar aangekomen blijkt er al een gezinnetje te zitten. Ik kijk op hun kaart, ik kijk op mijn kaart en daar was het besef: WRONG TRAIN !!!! Oh jee, de treinmeneer met pet en belangrijk uniform gebaren naar zijn collega dat we verkeerd zaten en dat we de trein nog uit moesten. Dikke pech he, die reed dus al. Ik zie het stationnetje sneller en sneller voorbij schieten.

We waren in de trein beland die om 19.45 had moeten vertrekken. No problem, you get out next stop. Wij waren aan het genieten van de koele airco, het vooruitzicht op ruime bedden en het feit dat we in elk geval in een trein de goede kant op zaten en niet eentje die naar het oosten van het land zou gaan.

Na een uurtje bereikten we Lop Buri. In het daglicht zal 't vast een mooi plaatsje zijn. Onze eerste kennismaking met het stationspersoneel was dat we ze driftig een dode hond van het spoor afhaalden en de sporen van het fatale ongeluk uitwisten met een tuinslang. Het vriendinnetje van deze hond heeft nog een hele tijd zitten snuffelen en zoeken. Bah, zielig. Harde realiteit, erg veel honden hier in Thailand. Maar op wat schurfterige exemplaren zien ze er goed uit.

Enfin, vertraging, vertraging, vertraging. Van de spoorwegmeneren heb ik nog 2 banaantjes gekregen. Erg vriendelijk zijn de Thai! De trein kwam uiteindelijk om 23.00 uur. Wij fluisterend naar ons slaaphok. Viel wat tegen want we zaten duidelijk in een mindere trein. De restauratiecoupe was ook al dicht dus restte ons om het bed in te duiken.
Omdat het allemaal zo snel snel moest heb ik geen kans gezien mijn oordoppen en oogmaskertje uit mijn rugzak te halen. En geloof me, die heb je nodig. De lichten blijven gewoon aan en de Thai en rugzaktoeristen snurken alsof hun leven ervanaf hangt.

Wat mij opviel is dat de mensen echt zonder gene lekker in hun onderbroekje, krabbend aan hun kont en op hun tijgerpoten plastic sloffen vrolijk door de treinstellen lopen met hun toilettasje. Het is gewoon een groot slaapfeestje. 's Morgens is er een ontbijtje en een gezellig praatje met de mevrouw die de hele nacht heeft liggen snurken.

Vanaf dat het licht werd heb ik het gordijntje voor het raam weggeschoven, heb mijn kussen rechtop gezet en ben gaan genieten van het ontzettend mooie landschap. Wat een verschil met Bangkok zeg! Bergen, plantages, rijstvelden, ravijnen, rivieren. Alles prachtig. Zo ontzettend groen.

Vanmiddag gaan we de bergen in naar (alweer) een tempel en een buitenverblijf van de koning. Morgen jungleflight en maandag olifantenpoep scheppen.

En dan ga ik nu even voor mijn lieve vriendje wat lekkers kopen in het winkeltje om de hoek.

Dikke kus !!!