Mijn Bijlmer

Als je vertelt dat je opgegroeid bent in de Amsterdamse Bijlmer (Bijlmermeer of Amsterdam-Zuidoost wordt de wijk ook wel genoemd) dan zie je bij de mensen al gauw een soort van schrikreactie ontstaan. De ogen worden groter, er vormt zich het denkbeeldige vraagteken én een uitroepteken boven hun hoofd.

Ja, want in de Bijlmer, daar wonen toch zoveel donkere mensen (lees buitenlanders)? Worden er mensen neergeschoten, winkels overvallen, mensen beroofd, staan echt alleen maar flats en onder die flats heb je van die kelderboxen waar van alles en nog wat gebeurt. Ja, want in de Bijlmer is het echt één doffe ellende. Uh-huh. NIET DUS. Oke, toegegeven, het is niet altijd rozengeur en maneschijn maar ja, waar heb je dat wel?

Wij zijn in 1969 in de Bijlmer komen wonen. Alles mooi, ruime flats, overdekte parkeergarages, auto's reden op verhoogde wegen, een groot park om de hoek, winkelcentrum in de buurt. Lang leve de lol.

We konden vanaf dat we een paar turven hoog waren gewoon lekker buiten spelen zonder dat we ons zorgen hoefden te maken over auto's die ons aan zouden kunnen rijden. De straat was van óns! En dat heeft de straat gemerkt. Als we niet op school zaten of sliepen dan waren we op straat te vinden.

Klimrekken, zandbakken, grasvelden, tennisbanen, basketbalveldjes, bouwplaatsen, hier en daar een springer, ongerepte natuur, een park met kunstwerken om op te klimmen, water om in te varen en potloodventers om aan te geven, aan alles was gedacht om de Bijlmerkindjes een onbezonnen jeugd te bezorgen. Nou, ik kan je vertellen, dat is gelukt. We hadden zelfs een een klimrek waar water uitspoot in de zomer, ik geloof dat die vanwege gebrekkig onderhoud en/of de aanwezigheid van bloedzuigers gesloten is.



De zusjes Wiersma
vlnr Natascha, Miranda, Rhona

Ik had me geen betere jeugd kunnen bedenken. Vanaf het balkon keek je links richting het park, rechts richting Abcoude en keek je naar voren, dan woonde op 1 hoog in de andere flat de jongen die mijn hartje sneller deed slaan. Niet dat het ooit maar íets geworden is, zelfs niet toen ik aanbood zijn krantenwijk voor een weekje over te nemen. Maar dat terzijde. Ik dwaal af.

Het was feest toen de metro werd doorgetrokken zodat we op eenvoudige wijze naar het centrum van de stad konden. Er ging een wereld voor ons open. Op weg naar het metrostation Bijlmer liep je door de velden met orchideeën en andersoortig zeldzaam groen met bloem. Op die plek is inmiddels de Amsterdamse Poort gevestigd.

Ik ben zelf al ruim 20 jaar weg uit de Bijlmer, mijn ouders en een van mijn zussen wonen er nog dus ik kom er nog wel eens. Na jarenlang laten verloederen van de Bijlmer is een grootschalig project gestart om de Bijlmer grondig 'aan te pakken'. Flats worden gesloopt en er komen eengezinswoningen en mooie appartementenen voor terug. Ons geliefde Bijlmerpark is spijtig genoeg compleet gestript en 'landschapsarchitectonisch' verantwoord gepimpt. Als het helemaal klaar is ga ik er zeker eens kijken.

De Bijlmer, ik denk er regelmatig met veel plezier aan terug. Ik dank mijn ouders, zussen en al mijn vriendjes en vriendinnetjes, ik heb echt de beste jeugd gehad die je je maar kunt bedenken.

Lang leve de Bijlmer!