mijn zwager

Mijn zwager was gisteren jarig, 48 en een dag is ie nu. Je zou 't hem echt niet geven. Mijn zwager ken ik geloof ik sinds 1985/86? Toen nog een besnorde Moto Guzzi liefhebber en nu parttime zwemleraar en parttime huispapa in de buurt van Amsterdam. Fulltime druk dus.

Mijn zwager, die ooit zijn snor er voor de helft af had gehaald, mocht mijn zuslief kiezen wat ze mooier vond.

Dit blogje is dus eigenlijk een klein verjaardagscadeautje voor mijn zwager, voor wie ik nog geen passend cadeau heb gevonden. Op de foto staat ie ergens heel ver weg. Krijgt ie vliegerles van mijn wederhelft. Kootwijk, altijd heerlijk om even op een zondag heen te tuffen, een bammetje te eten, wat plaatjes te schieten en om te vliegerles te krijgen.

Peter, social media wannabe maar er de tijd niet voor hebben, deze is voor jou.

Groetjes van je schoonzus.

shanghai

Ik heb me in Shanghai over veel dingen lopen verbazen. Slapende mensen op straat, voor, tijdens of na hun lunchpauze, volgepakte fietsen, kikkers, sprinkhanen en eenden in de supermarkt, mannen in pyjama's, je kunt het zo gek niet bedenken of je komt het in Shanghai tegen.

Mensen in hun kleine behuizing, woning en winkeltje tegelijk. Winkeltjes van amper 6 m² waar zelfs nog 2 bedden staan. En tja, in die winkeltjes is geen stromend water en geen toilet dus gebruikt men gewoon een ouderwetse po. 's Morgens worden deze geleegd in het po-depot waarna ze omgespoeld in de straten staan te drogen.

Kootwijk

de vuilnisemmer



25-11-2005



 

05-12-2010

  



Vuilnisemmer

Vroeger was de vuilnisemmer gemaakt van zink. Deze werd echter in de zeventiger jaren van de twintigste eeuw door de kunststof vuilniszak verdrongen. In de vuilnisemmer werd ook de soms nog hete as van de met kolen, hout of turf gestookte kachels gegooid. (bron: Wikepedia)







sandra, the special needs bear

Sandra kwamen we jaren geleden tegen in Middelburg. Ze bevond zich tussen alle andere beertjes met naam. Gelijk zagen we dat Sandra een heel speciaal beertje was. En ondanks dat (of misschien wel daarom) wilde niemand haar hebben. Sandra is namelijk een 'special needs' beertje, een beertje dat nét een beetje meer aandacht en zorg nodig heeft. Sandra mist namelijk een pootje.

Na heftige onderhandelingen met de eigenaresse mochten we Sandra voor een prikkie meenemen. Sandra kreeg een belangrijke taak. Het bewaken van de digitale camera. Sandra nam haar taak heel serieus, werkte hard, ze wilde bewijzen dat special needs beertjes zich prima kunnen redden in de steeds harder wordende maatschappij.

Wij vonden dat ze ook wel gewoon mocht genieten van haar verworven vrijheid en namen haar mee naar het strand. Ze had nog nooit van haar leven zand aan haar voetje gevoeld. Ze genoot met volle teugen. Ze keek de kunsten af en bouwde prompt haar eerste zandsculptuur. Beretrots was ze. En het resultaat mag er wezen, wat een creatie! Sandra is inmiddels met pensioen gegaan en is volop aan het oefenen om net zo goed te worden in het bouwen van zandsculpturen als Pieter Wiersma (1940-1984).

een zonsondergang in juli

wensen

Sinterklaas is weer in het land en dat betekent wensenlijstjes opstellen voor de cadeautjes die je graag op 5 december van de ouwe rakker zou willen krijgen. Zo heb ik op mijn lijstje van materiële zaken een ouderwets koffiezetapparaat gezet en weet dat de Sint mij niet teleur wil stellen en mij ook een mooi apparaatje gunt (en geeft).

Buiten het materiële heb ik ook zo mijn persoonlijk wensenlijstje. Een lijstje waarvan ik weet dat hij, hoe goed Sint ook zijn best doet, mij deze niet kan geven.

Zo zou ik graag een gezond lijf willen hebben. Zo eentje die geen problemen geeft zodra het kwik onder de 15 graden duikt, soepel is als een slang en beweegt als de best geoliede machine, niet aanvoelt alsof ik 3 dagen een tuin heb lopen omspitten, me niet het gevoel geeft dat er van binnen een stuiterballetje aan het stuiteren is en niet alleen tot rust kan komen met een paar pillen.

Een lijf moet een beetje op de achtergrond aanwezig zijn. Die wil je niet 24 uur per dag voelen. Zo'n lijf moet gewoon zijn werk doen, geen problemen geven en niet zeuren. Wat zou het toch mooi zijn als de wensen van alle zieke mensen in vervulling zouden kunnen gaan. Iedereen heeft toch recht op een mooi en gezond leven? En natuurlijk is wat ik heb niet heel ernstig of levensbedreigend maar ik ben wel beperkt in mijn doen en laten en er zijn dagen dat ik hier ontzettend van baal. En vandaag is zo'n dag.

Emigreren naar een warm land zie ik niet zitten omdat ik mijn familie en vrienden en mijn leven in dit land vreselijk zal missen. Daarom koester ik in het voorjaar en de zomer, en als we op vakantie zijn in een mooi land met aangename tempteraturen de momenten dat ik pijnloos door het leven kan gaan. Ik hou me vast aan de gedachte dat ik over iets meer dan 4 weken een vliegtuig instap en de koude winter eventjes een weekje achter me laat om te genieten en even bij te tanken.

oplossingen

Gemeenten zitten vaak  in hun maag met braakliggende terreinen in de binnenstad. In Berlijn was het bij Checkpoint Charlie op een heel simpele manier opgelost.

Benodigdheden:

• houten boarding met beeldende kunst of informatie over de stad (in dit geval de geschiedenis van de Berliner Mauer)
• een hoop zand
• rieten matten
• strandstoelen
• grote planten en parasollen
• kleinschalige horeca
• toiletwagen

Je creëert voor niet al te veel geld een gezellige omgeving waar men bij mooi weer gezellig een drankje en hapje kan doen. 

  

op de luchtfoto ligt checkpoint charlie direct onder het terrein
(kruising Friedrichstrasse/Zimmerstrasse)

Op de luchtfoto staat helaas niet de 'strand' oplossing. Googlemaps is niet altijd up to date.

Wij hadden na een dag door de stad sjouwen een waar strandgevoel toen we hier lekker in het zonnetje een paar drankjes nuttigden. Schoenen uit, vermoeide voeten in het koude zand en genieten maar. Met de drukte van Checkpoint Charlie op de achtergrond was dit een ware oase.

En zeg nou zelf, dat is toch stukken beter dan een saai en kaal terrein met lelijke hekwerken die de stad soms jarenlang ontsieren?! 

een goed gesprek

Mensen zijn het mooist als ze niet in de gaten hebben dat ze gefotografeerd worden. Dan kun je de mensen vastleggen zoals ze zijn. In of uit hun element.

De heren op de foto heb ik vastgelegd in Shanghai. Zo te zien prima in hun element.

bibracte

De middelste van de Wiersma-zusjes heeft een huisje in Frankrijk, in de streek de Morvan. Vorig jaar hebben we ons zussenuitje daar doorgebracht. Prachtige omgeving, goed gezelschap en een camera in de aanslag.
Zo zijn we ook in Bibracte geweest http://nl.wikipedia.org/wiki/Bibracte.
Je voelt daar gewoon de geschiedenis. Er staan prachtig oude bomen. Je loopt langs bomen waar de Haedui langs hebben gelopen. Als je er ooit in de buurt bent is het de moeite waard er een kijkje te nemen. Neem er ruim de tijd voor, dwaal door de bossen waar nog dagelijks opgravingen plaatsvinden. Het is een plek vol mysterie en pracht.

tuinbewoners en bezoekers



De lente en zomer zijn qua temperatuur mijn favoriet. Ook de konijnen genieten altijd van het zonnetje. Hoe warm het ook is, ze liggen altijd gezellig naast elkaar. Het liefst lepeltje-lepeltje.

Voor de vogels is hier altijd wel een hapje te halen. Op de voederplank is het een komen en gaan van eigenlijk alle soorten buurtvogels. Tot mijn grote geluk laatst zowel de boomkruiper als de boomklever gesignaleerd, helaas nog niet vastgelegd.



De bewoners: Rum en Sjakie, genietend van een zomerzonnetje



De dagelijkse tuinbezoeker: De turkse tortel heeft zijn verendek opgezet om zo wat af te koelen.



mijn achtergrondfoto

Ik zal in het kort mijn achtergrond foto toelichten. Een tijdje geleden 5 heerlijke dagen in Berlijn rondgewandeld. Natuurlijk bezoek je dan de toeristentrekkers zoals het Joods Historisch museum, Potsdam, Brandenburgertor en niet te vergeten de Reichstag.

De toegang tot de Reichstag is gratis, misschien dat daarom de rij om de koepel te bezoeken zo enorm lang is. Wachttijden van minimaal 2 uur. En ja, dan verliezen sommige mensen hun geduld, worden nukkig, anderen worden weer heel vervelend en anderen zitten dus gewoon ontzettend mooi te wezen, getuige de dame op de foto.

Deze dame is mijn 'lucky shot' van de vakantie geworden. Ik zag haar zitten, snel schakelen, toestel uit de slingshot, hup, lens op de 300 mm, goed stevig positie zoeken, diep inademen en klik! Nu is ze vereeuwigd en ben ik blij dat we 'toch maar in de rij zijn gaan staan'.

Berlijn is een superstad en we gaan snel weer een keer terug!

even pauze

Even pauze nu. Daarom even heel illegaal op het werk aan het bloggen...... Maar wel een plaatje toegevoegd van een werkgerelateerd uitje. Het was heel gezellig bij de geitjes. Lekkere kaas ook.



blog jij of blog ik?

Eens kijken hoe ik mijn draai hier ga vinden.